ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ
ΠΑΙΔΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Ειδικός Παιδοδοντίατρος:
Δέρη Κουτσάκη D.D.S., Μ. Clin. Dent.
Υπεύθυνη Παιδοδοντιατρικού Τμήματος ΚΠΜ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

ΠΡΟΛΗΨΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΥΓΙΕΣ ΣΤΟΜΑ

ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

(εικ.: από ένα παιδικό στόμα)

ΟΙ ΠΙΟ ΣΥΧΝΕΣ ΝΟΣΟΙ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Οι πιο συχνές νόσοι του στόματος κατά την παιδική και την εφηβική ηλικία είναι η τερηδόνα και η ουλίτιδα. Αυτές προκαλούνται από τα μικρόβια της οδοντικής μικροβιακής πλάκας (λευκό επίχρισμα που σχηματίζεται πάνω στα δόντια όταν δεν καθαρίζονται).

ΤΕΡΗΔΟΝΑ ΟΥΛΙΤΙΔΑ

(ΕΙΚΟΝΑ με τερηδόνα) (ΕΙΚΟΝΑ με ουλίτιδα)

ΕΙΚΟΝΑ (Ο.Μ. ΠΛΑΚΑΣ)

ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΦΗΒΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

1. ΟΡΘΟΔΟΝΤΙΚΕΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ (ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ)

ΕΙΚΟΝΑ ΕΙΚΟΝΑ ΜΕ

ΜΕ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΟΡΘΟΔ. ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΙΔΕΡΑΚΙΑ ΜΕΤΑ

Κατά την περίοδο της νεογιλής και μικτής οδοντοφυϊας πολλά προβλήματα μπορούν να επηρεάσουν τη σωστή ανατολή των δοντιών και τη σύγκλισή τους (τρόπος που κλείνουν μεταξύ τους).

Οι πιο συχνοί αιτιολογικοί παράγοντες είναι:

α. Η κληρονομικότητα

β. Οι στοματικές συνήθειες (όπως ο παρατεταμένος θηλασμός δακτύλου ή πιπίλας, κλπ) και

γ. Η πρόωρη απώλεια δοντιών.

Η έγκαιρη αναγνώριση, καθοδήγηση και αντιμετώπιση των παρεκκλίσεων της σύγκλισης από τον Παιδοδοντίατρο είναι σημαντική γιατί μπορεί να μειώσει τη βαρύτητα και, σε ορισμένες ακόμη και να προλάβει τη μελλοντική εκτεταμένη ορθοδοντική θεραπεία.

2. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΙΑΠΛΑΣΗΣ ΤΩΝ ΔΟΝΤΙΩΝ

Τα προβλήματα διάπλασης των δοντιών μπορεί να αφορούν στον

α. αριθμό

β. το μέγεθος

γ. το σχήμα

δ. το χρώμα και

ε. την ποιότητά τους.

Επίσης μπορεί να αφορούν μεμονωμένα δόντια ή ομάδα δοντιών. Η ύπαρξη τέτοιων δοντιών δημιουργεί στο παιδί αισθητικά και ψυχολογικά προβλήματα.

Εικ. δυσπλασίας π.χ. υποπλασία Εικ. μετά την αποκατάσταση

Σήμερα, με την εξέλιξη των μεθόδων και υλικών που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση των δοντιών αυτών, ο Παιδοδοντίατρος μπορεί να επιτύχει εξαιρετικά καλό αισθητικό αποτέλεσμα.

3. ΤΡΑΥΜΑ

Ο τραυματισμός των δοντιών και των ιστών που περιβάλλουν και στηρίζουν το δόντι (περιοδόντιο) είναι πολύ συχνός κατά την παιδική και την εφηβική ηλικία.

Στα νεογιλά δόντια η πιο συχνή βλάβη είναι η νέκρωση του πολφού, που πολλές φορές είναι αποτέλεσμα μετατόπισης του δοντιού και κυρίως εμβύθισης στο φατνίο. Συμπτώματα της νέκρωσης είναι η αλλαγή του χρώματος του δοντιού και η πιθανή δημιουργία αποστήματος.

Στα μόνιμα δόντια συχνά είναι τα κατάγματα του δοντιού και σπανιότερα τα κατάγματα της ρίζας, η μετατόπιση και η πλήρης εκγόμφωση (ολική έξοδος από τη θέση του).

Η άμεση αντιμετώπιση από τον Παιδοδοντίατρο είναι πολύ σημαντική για την πρόγνωση του τραυματισμένου δοντιού και καθοριστική σε περίπτωση ολικής εκγόμφωσης μόνιμου δοντιού.

Στην περίπτωση αυτή, το δόντι πρέπει να πλυθεί αμέσως προσεκτικά με νερό, να επανατοποθετηθεί στη θέση του στο φατνίο, ή εάν δεν γίνεται να διατηρηθεί υγρό σε ποτήρι γάλακτος ή νερού ή στο στόμα και να αναζητηθεί το συντομότερο δυνατόν ο Παιδοδοντίατρος αμέσως μέσα στα πρώτα 30 λεπτά από το ατύχημα.

Για την πρόληψη του τραυματισμού των δοντιών συνιστάται η χρήση ειδικών ναρθήκων, ιδιαίτερα από παιδιά με έντονη αθλητική δραστηριότητα.

Εικ. τραυματισμών

Προ Μετά θεραπείας

ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Το πιο σπουδαίο μήνυμα της οδοντιατρικής έρευνας είναι ότι η τερηδόνα και η ουλίτιδα μπορούν όχι μόνο να προληφθούν αλλά και να ανασταλεί η εξέλιξή τους όταν βρίσκονται σε αρχικά στάδια.

Στόχοι της προληπτικής αγωγής είναι η απομάκρυνση της οδοντικής μικροβιακής πλάκας (ΟΜΠ) και η ενίσχυση των δοντιών.

Τα προληπτικά μέσα που υπάρχουν σήμερα είναι:

- Η χρήση οδοντόβουρτσας και νήματος για καλή στοματική υγιεινή

- Η ανάπτυξη σωστών διατροφικών συνηθειών με περιορισμό των υδατανθράκων και ειδικότερα της ζάχαρης από τη διατροφή

- Η χρήση του φθορίου σε όλες τις μορφές του, που αυξάνει την αντίσταση του δοντιού στην προσβολή από την τερηδόνα.

- Η εφαρμογή των προληπτικών καλύψεων οπών και σχισμών στους μόνιμους γομφίους (τραπεζίτες).

ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΩΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΦΘΟΡΙΟΥ (ΦΘΟΡΙΩΣΗ) ΣΤΟ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΕΙΟ;

Τοπικές εφαρμογές φθορίου στο οδοντιατρείο, πρέπει να ξεκινήσουν από την ηλικία των 3 ετών και να επαναλαμβάνονται κάθε 6 μήνες, οι οποίες εξασφαλίζουν την έγκαιρη διάγνωση των προβλημάτων του στόματος. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται ΠΡΟΛΗΨΗ παρά ΘΕΡΑΠΕΙΑ.